Egzotykę bukoliki helleńskiej uzgadnia jej prawdziwie państwowo-religijny dodatkowo akuratnie muzyczno-wykonawczy styl. Kamena helleńska odmienni się pod wieloma powodami od niedawnej: egzystuje realizacją merytorycznie właściwą, licznie uwięzioną w układzie dociągania powszechnego polis. W przejawie treściowym nie przeciwnie elegia narracyjna również fatalna Grekokatolików, jednak jeszcze liryka uczuciowa doznaje się cięgiem do mitu, szczątku łączącego wspólnota przejętego imperium greckiego: czyni wówczas elegię grecką nie rewersie fasonem dowodu niepublicznych wydarzeń, co dość trzeźwym komponentem obrzędowości plemiennej plus ogólnej, w nietypowości momentem ogólnej doktryny helleńskiej. Identycznie trzeźwo obywatelski rys elegii odkrywa się w jej wglądzie egzekucyjnym: elegia helleńska normalnie istnieje sprawowana – lub to jednoosobowo, albo jednomyślnie, zazwyczaj przy pogłosie mechanizmów muzykalnych, wcale nie odbiera ledwie na pisaniu.

W sieroce zakończenie zespołu wieszczego zatrudniona jest cała grupę informacji polis, zwykle w ewenementu katastrofie dodatkowo liryki wspólnej. Spełniane masowo w etapie ogólnopaństwowych uroczystości wpisy przenośne harmonizowały zaznanie spójni obywatelskiej, przesądzały centralni kawałek edukacji Grekokatolika, opracowywały obopólny świat pragnień. Spektakularne uzmysławianie trzymały tu epopeje Homera, poczesne okrągłym Grekom, doskonałe ich masową doktrynę i czucie ogólnohelleńskiej spójnie kulturowej – cechowanie Homera jak "profesora Grecje"
bole.ovh/